Guus

Şahsen futbol denen meretle ilgili en çok aklıma takılan noktalardan biri, hocanın takımla maç içindeki iletişimidir. Zamanla futbolu daha da kavradıkça, bu kenardan, sanki tam olarak söylendiği anda oyuncu tarafından gerçekleştirilecekmiş gibi verilen direktiflerin ne kadar işe yaradığını gördük. Hele de Fatih Terim gibi mimik üstadı bir adamdan bunları gördükçe, iyice. Kukla oynatmadıklarını acaba hangi safhada anlıyor hocalar. Birkaç tanesi dışında, hepsi bu konuda ibretlik. Özellikle Bülent Korkmaz'ın kısa Gs kariyeri sırasında yönettiği maçlardan birinde, Sabri'ye maç içinde (sağ kanattan hafiften ilerlerken) "git git, devam et" şeklindeki cümlelerini duyduktan sonra, bu konuya takılmamak mümkün değil.

Bu konuda "ayılmamda" özellikle, 2-3 sene önceki FourFourTwo'lardan birinde okuduğum Deschamps röportajı çok büyük pay sahibi. Diyordu ki Deschamps: "Futbol kariyerim boyunca hocalarım sürekli kenardan bir şeyler söyledi. Ama ben onları hiç duymazdım. Hoca olduğumdan beri de kenardan oyuncularıma direktif vermiyorum. Çünkü duymayacaklarını biliyorum."
Açıksözlülük ve gerçekçilik açısından müthiş cümleler.

Ve az önce gördüğüm, Uğur Meleke'nin bugün yayınlanacak olan yazısından, Hiddink'in cümleleri:

"Eskiden saha kenarında oyuncularımı uyarmak için kendimi hırpalardım. Ama sonra fark ettim ki sesim en fazla 10 metre mesafeye ulaşıyor ve futbolcular da zaten beni duyunca o 10 metrelik bölgeyi terk ediyorlar! Artık 65 yaşındayım, ne söyleyeceksem maç öncesi söylemek durumundayım. Maçtaysa tek müdahale şansım, 3 tane oyuncu değişikliğinden ibaret."

Oyuniçi iletişime böyle bakan birinin Milli takım'ın başında olması -en azından ben ve birkaç kişi için- harika. Umarım mümkün olduğunca kalır Hiddink, ve mümkün olduğunca çok kişiye bi'şeyler öğreterek ayrılır bu ülkeden.

Yazının tamamı için burdan.