Dime #9

-Bu hafta NBA'de christmas özel maçları oynandığı için, ben de kendime hazır boşluk yaratmışken ve önümüzdeki haftadan sonraki hafta finallerim varken — ki bunun ne sizinle, ne de konumuzla alakası var, dime'ı erkene alayım dedim. Yalan söylemeyeceğim, biraz da formda hissediyorum. Keyfim yerinde yani. Bazen böyle çok üst düzeyde bir keyif gelir ya, her zaman gelen rutin keyiflerden bahsetmiyorum. Bazen sanki evde yalnız kaldığınızda çırılçıplak kalana kadar soyunup, çalan kapıya ve telefona bakmayı reddedecek kadar umursamaz bir keyif vardır ya. İşte ondan bahsediyorum. (Fotoğraf Ece Erken'in evinden)

-Bu blogun olmazsa olmazı formalar, o yüzden ben de formalarla başlayayım. Yine christmas'a özel beş maç için on takıma da günübirlik özel formalar dizayn edildi. Şurada bahsetmişti teğmen daha önce bu monokrom formalardan. Maçlar oynandığı vakit twitter'daki genel kanı formaların pek de beğenilmediği şeklindeydi. Kişisel fikrimi soracak olursanız, ben çok beğendim. En çok da tuttuğum takım Lakers'ın formasını beğendim. Ancak yine twitter'da çokça gördüğüm "madem pazarları beyaz giyiyoruz, bundan sonra bunu giyelim" yorumlarınaysa katılmıyorum. Tadında bırakmak önemli. Evet bu formalar çok güzeldi, Brookyn'in siyahı, Knicks'in Hollanda turuncusu, Bulls'un kırmızısı — beeelki Houston'un grisi pek güzel olmamış olabilir vs. ama bunlar günübirlikti, o güne özeldi ve bırakalım o güne özel kalsın. Bokunu çıkartırsak Miami Heat'ten ne farkımız kalır?

-Çok kusura bakmazsanız Celtics-Nets maçını geçiyorum. İzledim ama keşke Jason gözümü oysaydı (South Park, S11E10-11-12 Imaginationland Trilogy) da izleyemeseydim, geçiyorum. Rockets-Bulls maçını da izleyemedim, zaten onun da izlenecek bir tarafı yoktu (pardon beyler) sanırım, geçiyorum. Diğer üç maçsa bu özel günün hakkını verebilen karşılaşmalardı. Los Angeles'ta Knicks ve Nuggets kaybetti. Geçen yılın final serisinin tekrarında da sonuç değişmedi. Gecede ön plana çıkan olayları beş maddeye ayırdım, başlayalım;

1. Reytingler: Geçen sene NBA, christmas ile beraber döndüğü için ve insanlar basketbola süper hiper acıktığı için reytingler patlama yapmıştı. Bu sene ise geçen seneki rakamlar yakalanmasa da — Knicks-Lakers dışında, önceki senelerdeki rakamlara göre gözlü görülür artışlar oldu. Knicks-Lakers 5.9 reyting alarak 22.00 kuşağında önceki seneki maçı (Heat-Mavs, 5.6) geçen tek istisna. 00.30'da önceki sene Bulls-Lakers 6.5 reyting almış, bu sene Thunder-Heat ise 6.0. Merak edenler için Celtics-Nets 2.7, Nuggets-Clippers 2.0, Rockets-Bulls 1.7.

2. Pick&Roll: Metta World Peace'in Carmelo Anthony'i canından bezdirecek ilk yarı savunması, Melo'nun suskunluğunda ortaya çıkan Jr. Smith, Melo'nun ikinci yarıya fırtına gibi başlayıp üçüncü çeyrekte 18 sayı atması, Kobe'nin 34'ü, Howard'ın son çeyrekteki savunma dominasyonu. Bunlar Knicks-Lakers maçıyla alakalı önemli kırılma istatistik-anları. Nash-Howard'ın geç hatırladıkları pnr'ları ise maçı Knicks'ten alıp Lakers'a veren can alıcı nokta. Bir de Gasol'ün "YETEEER" smacı.

3. Savaş: Geçtiğimiz yılın final serisinin rövanşı niteliğindeki maçta gülen taraf yine Heat oldu. Sporx gibi başladım ama bunu daha net ifade edebilecek başka cümle yok. James-Durant MVP savaşı açısından da önemli bir eşikti bu maç. James 29-9-8'le, Durant de 33-7'yle kendilerinden beklenen oyunu ortaya koydular. Lebron'un yancıları gayet iyi bir performans ortaya koyup Chalmers da coşunca ve bunun yanında Durant'in baş yancısı Westbrook — 21 sayı, 11 asistine rağmen, yeteri kadar ağırlık koyamayınca Heat zor da olsa kazandı. En azından ilk izlenim böyle. Ben yine de, hani bazen basketbol maçları izleriz, Amerika milli takımında bir oyuncu vardı, Durant mi neydi, heh o günkü Durant'in "futbolun Durant'i" gibi oynadığını düşünmüyorum. Lebron aradaki farkı koruyor.

4. Baş: Shaq nasıl atlamış bunu ya.

5. Meksika Dalgası: Kelimeleri bir araya getirip, cümleler oluşturup, Clippers'ın ortaya koyduğu oyunu açıklamaya çalışmak şu günlerde imkansız. Henüz dün gece Boston'ı da denize döküp galibiyet serilerini 15 maça çıkardılar. Üstelik bu 15 maçta rakiplerine ortalama 15.6 sayı fark attılar. Bu akşam da Utah deplasmanına back-to-back gidecekler ama maçlarını ikinci periyottan kopardıkları için hemen hemen tüm oyuncuları 25 dakika civarı süre alıyor ve back-to-back'lerin ikinci ayaklarında bir sıkıntı yaşanmıyor. Gerçi maçlarını erken koparmasalar bile Vinny Del Negro'nun sevdiğimiz ender özelliklerinden biri rotasyon işini iyi kotarması. Böylece kaybetmiyorlar. Kaybetmedikçe daha da canavarlaşıyorlar. Onları sadece 2.5 saniye izlemek bile inanılmaz bir keyif veriyor. Christmas gününde basketbolseverlerin League Pass favorisi iki takımı (Houston'dan çok özür dileyerek) karşı karşıya geldi ve ilk yarının bitimine 6.3 saniye kala Odom pota altından topu Crawford'a verdi. Crawford iki adımda orta sahayı geçip topu Barnes'a kaldırdı, o da ne? Araya giren DeAndre Jordan müthiş bir tek el smaçla pozisyonu bitirdi. 2.5 saniye diyorsak 2.5 saniye: buyrun. Ne demiştik, kelimeleri bir araya getirip Clippers'ın oyununu açıklayabilmek zor. Taraftarları da sevgilerini kelimelerle ifade edemiyorlar. Onun yerine tribünde Meksika dalgası yapıyorlar. Gözlerimle gördüm.

-Carmelo Anthony bir şey denemiş.

-Sonunda geldi. Tam 45 dakika buz gibi bir havada, etrafta kimseciklerin olmadığı, kedi-köpeğin bile geçmediği bir parkta onu beklemiştim. Geldi. Soru sormama fırsat bile vermeden kolumdan tutarak beni götürmeye başladı. Gözlerine baktım, hafif telaşlı, çokça bir şeyler anlatmak istermiş ama buna cesareti yokmuş gibi bakıyorlardı. Değişik yerlerden geçtik. İnsanların olduğu yerler. İnsan selleri. Etrafımız insan doluydu ama kuşbakışı baktığımda sadece kendimi ve onu görüyordum. Beni kolumdan çekiştire çekiştire bir yere götürüyordu. Başta ona kızgındım, beni 45 dakika beklettiği için. Ancak onun ilginç bir albenisi var. Hep böyle gelir sizi telaşlı telaşlı kolunuzdan tutup bir yerlere götürmeye çalışır. Şimdiyse ne kızgınlığım kalmıştı, ne de aklımda sorular. Sadece beni bu sefer nereye götürdüğünü merak ediyordum. Böyle bir anda çıkagelip beni götürdüğü son yer bir mezbahayd- eeeh ne anlatıyorum ben ya. 11 maçlık mağlubiyet serisi olan Hornets'le 16 maçlık mağlubiyet serisi olan Bobcats cumartesi akşamı karşı karşıya gelecekti ve "NBA kurallarına göre biri kazanmak zorunda" esprisi yapacaktım ama Hornets, Magic'i deplasmanda yenince espriye yazık oldu.

-Brooklyn Nets koçu Avery Johnson kasım ayında "Coach of the Month" ödülünü aldı. Brooklyn Nets koçu Avery Johnson aralık ayında kovuldu. Tabii dün akşam ani gelişen bu olay sonrasında ortalık iyice 90'ların sonundaki Gülhane Park curcunasına döndü. Nets'e koç arayanlar, bunun altında yatan nedenin yine Deron Williams olduğunu iddia edenler, Jay-Z esprileri yapmaya çalışanlar. Ben sadece quote'larla durumu açıklamaya çalışacağım. Aralık ayında Nets, Bucks yenilgisiyle 3-10 oldu. Bucks maçından sonra Gerald Wallace: "We’re a way better team than what our record is. I’m off about us losing, and especially the way we’re losing." dedi, ki haklı. Brooklyn Nets sene başında bize sadece ismiyle bile heyecan veren Brooklyn Nets değil. İnanılmaz yavaş tempo basketbol oynuyorlar ve ne hücumda efektif oldukları söylenebilir, ne de iyi savunma yapabildikleri. Özellikle savunma. Maç başına 94.4 sayı yiyorlar ve bu alanda 6. sıradalar ancak bunun sebebi düşük tempo oynamaları. Bize daha doğru bilgiyi verecek 100 pozisyon başına yedikleri sayıda ise lig 19.'su Nets, yenilen 106.3 sayıyla. Deron-Joe-Wallace-Kris-Lopez beşi ilk bakışta yeteri kadar iyi bir beş ve bench'i de ligdeki iyi bench'lerden biri Nets'in. Ancak sorunlar var. Büyük sorunlar. Deron Williams eski hızında ve gücünde değil, Lopez'in günü gününe uymayan oyunu ve sakatlıkları, Avery Johnson'ın Humphries'i iyice ve bana göre anlamsız yere rotasyonun dibine itmesi. Bu sıkıntılara daha fazla dayanamamış olacaklar ki çareyi koçu kovmakta buldular, anlaşılabilir. Bunun üzerine koçun oğlu Avery Johnson Jr. twitter'da şöyle bir tweet attı: "I'm sorry are best players couldn't make open shots. Yeah that's my dads fault totally..." eh, bu da anlaşılabilir. Esas olaya gelelim. Koçu kovduranın yine Deron Williams olduğunu düşünenler bir hayli fazlaydı. Deron da bu durumdan rahatsız olmuş olacak ki açıklama yapma gereği hissetti: "I was surprised. I never had any conversation with (GM) Billy King about not liking coach, nothing about coach Johnson. Avery was a big reason I came back, because him and Billy. So I was surprised." Sonuç olarak Avery Johnson kovuldu ve Nets taraftarının bir bölümü bu haberi şöyle kutladı. Bir kısmıysa düşünceli bir şekilde koç arayışına devam ediyor. Adaylar arasında Phil Jackson, Jeff Van Gundy, Stan Van Gundy, Larry Brown, Mike Brown ve Nate McMillan var. Şimdilik yollarına interim coach PJ Carlesimo ile devam edecekler.

-Olay şu; Noel gecesi, eşi (bunlar çok genç evleniyorlar ya) Natalia Garibotto ailesinin yanına gidince arkadaşlarıyla eğlenmeye giden Kyrie Irving'in yukarıdaki fotoğrafı sosyal medyaya düşüyor ve bir şekilde Natalia'nın twitter'ının interactions'ına geliyor. Bunu gören Natalia şu tweet'i atıyor ama içinden bir hayli sinirlendiği kesin. Kyrie durumu, arkadaşının fotoğrafı şaka amaçlı çekip instagram'a koyduğu şeklinde açıklıyor — ki ne kadar inandırıcı olduğuna siz karar verin. Sonra da özür içerikli tam 4 tweet atıyor, bu, bu, bu ve bu. Yorum sizin. Benim yorumum Kyrie'nin erik gibi kütür kütür yengeyi bu iki kızımızla aldattığı yönünde ama belli de olmaz bu işler. Gerçi buna aldatmak denmez ya neyse. Dört tweet de biraz fazla ama yaaa, suçlu psikolojisi?

-Bu bölümde her zamanki gibi videolar, röportajlar ve makaleler paylaşacağım. Bobcats'ten sonra Suns'a da buzzer-beater atarak takımına maçı kazandıran Jr. Smith'in Clippers-Knicks arasındaki seçim hikayesini Sam Amick yazmış: 1. Bulls'un takım halinde kafası karışık: 2. Zach Lowe bir güzel röportaj da Ty Corbin'le yapmış, Utah uzunlarından bahsetmelerine rağmen bir kez bile "Enes Kanter" geçmiyor: 3. Wade, Sessions'ın taşaklarını tekmeliyor ve bu hareketinden dolayı bir maç ceza aldı: 4. Greg Swartz, Cavaliers'ın Kevin Love'ı kadrosuna katabilmesi için değişik takas senaryoları planlamış: 5.

-“If I wanted to, I could lead the league in scoring, but that’s not my job here.” Lebron James. Maalesef katılıyorum. Denver Nuggets broadcast'inin atılan sayıları skorbordlarına yansıttığı gibi hızlı yaşayın. İyi haftasonları :(

Pack

1 ay falan oldu, blogun nadir yazanlarından The White Howard'ın evinde Manchester United'la ilgili belgeselvari bir şey izliyoruz. Sezon özetleri gibi bir şeydi sanırım. O sezonun kritik maçları, goller vs. Neyse izlerken bir an "Salako" gibi bir kelime gördüğümü "sandım". "Sandım" diyorum çünkü ilk anda "olur mu lan öyle şey" diyip, zihninizin bir oyunu ya da çağrışım zannediyorsunuz. "Durdur" dedim arkadaşıma, geri aldık falan, gerçekten "öyle"ymiş -- izlediğimiz maçta, yukarıdaki şekilde sahadaydı, yani bir Man Utd-Charlton maçıydı, caps almayı unuttum o gün.

Hemen tabii gugıl, viki falan. Çok zaman geçmemesine rağmen ben hiç hatırlamıyor(d)um kendisini. 10 yıl EPL'de oynamış biri halbuki. Arkadaşım da hatırlamıyordu, ki o bayağı bayağı EPL hastasıdır. Asıl nokta şu, anlaşılmıştır ama açıkça yazalım yine de: John Salako, eğer kariyerini 2-3 yıl sonra bitirmiş olsa, en azından Türkiye için, internet çağına yetişmiş olacak, ve çok saçma bir şekilde malum mecralarda kendisiyle çokça "taşak geçilecekti". İyi ki öyle olmamış. Örnek vermeye lüzum yok, hangi oyuncular, hangi olaylar, durduk yere ayağa düşüyor, yayıldıkça yayılıyor, sonra da kendisine yer edinip, yıllarca hayatta kalıyor.

El-Kol 7

Bu hali de iyi ama, keşke o anda sağdan Mustafa Yumlu falan çıkıp saçma sapan bir hareketle daha katkı yapsaymış.

Umut'a teşekkürler.

Lezzet

Tabii ki Howard'ın burnunda olacak o. Aksi bir ihtimal yüzde 1 bile değil.

Nerden Nereye 102

Dime #8

-Bu sanırım 2010 Christmas zamanından kalma bir fotoğraf. Aradan geçen onca ay sonrasında, hala biraz acayip. Bir de TBJ'den Skeets ile Tas'ın ortaklaşa sunduğu bir Christmas müzikali var, buyrun. Mutlu Noeller! :(

-Sene başındaki dime'lardan birinde Orlando Magic için "kadrosu Akasya Durağı'ndan bile kötü" demiştim. Ya da bunun gibi bir şey. Magic beni, seni, onu, herkesi, tüm ligi yanıltmaya devam ediyor. Kısıtlı kadrolarından alabilecekleri en yüksek verimi alıyorlar. Aslında bunun sinyallerini geçen sene Indiana serisinde de vermişlerdi ama koç Jacque Vaughn'un kattıklarını atlamayalım. Geçtiğimiz günlerde bir iki maçlarını seyretme fırsatım oldu ve tam bir kolej takımı hüviyetindeler. Herkes herkese arka çıkıyor, birbirinin açığını kapatıyor, liderleri ya da şöyle diyeyim ön plana çıkan belli başlı isimleri yok. Aksine herkes işçi, herkes çalışıyor, kazanmanın savunma yapmaktan geçtiğinin farkındalar. 100 pozisyona vurduğumuzda 101.7 sayı yiyorlar ki bu alanda ligin en iyi beşinci takımı Orlando Magic. Son 10 maçta potalarında 100 sayı gördükleri maç olmadı. Son 100 sayı yedikleri maç da Lakers'a karşıydı ki o maçı da Staples Center'da kazanmışlardı. Dün Toronto'ya yenildiler, ona birazdan değineceğim ve Magic'te Glen Davis yoktu. Ondan önceki 4 maçlarında 4 galibiyetleri var. Fikstür biraz kolaydı falan ama Aralık sonunda 12-14'le Orlando'nun playoff yarışında olmasını kimse beklemiyordu herhalde. Gerçi bardağın bir de diğer tarafı var, Orlando'nun maç kazanması, playoff yarışında olması onların yararına mı olacak zararına mı? Ben bu konuda zaten bir şekilde playoff yapamayacaklar, yapsalar bile ilk turda süpürülüp giderler diye kaybetmelerini daha hayırlı gören insanlara katılmıyorum. Önümüzdeki draft'ta gelecek jenerasyon pek de iyi değil. O yüzden Orlando'nun en azından her maça kapasitelerinin sonuna kadar asılması ve taraftarına zevk vermesi olumlu. Bir iki sene daha basketbol oynamaları hepimiz için daha hayırlı. Sonra maç kaybetmeye başlayıp önlerine bakabilirler.

-Yine kötü kadrosuna rağmen revaçta olan takımlardan bir diğeri Toronto Raptors. Şöyle bir istatistikle başlayayım; "When Kyle Lowry starts, the Raptors are 2-13. But when Jose Calderon is on the floor for tip-off, they are now 7-6". Evet en iyi iki oyuncusu Kyle Lowry ve Andrea Bargnani'den 6 maçtır yararlanamayan Toronto Raptors'un derecesi 5-1 ve 5 maçtır da kaybetmiyorlar. Yine onlar da bu seriyi kolay fikstüre denk getirdiler falan ama iki en önemli oyuncularının sakat olduğunu ve son 6 maça kadar durumlarının 4-18 olduğunu belirtmekte fayda var. Peki nasıl kazanıyorlar? Jose Calderon iki maçta bir John Stocktonvari performans sergiliyor, DeMar DeRozan sonunda istikrarlı şut atmaya ve katkı vermeye başladı, Alan Anderson kendini yeniden (kaçınız lige 2005'te Charlotte Bobcats'le girdiğini hatırlıyor?) hatırlattı, Terrence Ross şöyle edepsiz smaçlar vuruyor ve Amir'im! Umarım böyle devam ederler de Holly Mackenzie daha fazla üzülmez.

-Bynum'ın saçları mı dersiiin, Hawes'in bunu sosyal medyaya "Big Iverson" şeklinde sunuşu mu dersiiin. Philly'de Jrue yoksa galibiyet de yok. Onun sakatlanıp kenardan izlediği dört maçı da kaybettiler. Bu dört maçtan önce bir de Chicago'ya yenilmişlerdi. Allah'tan Jrue beklenenden erken döndü de beş maçlık mağlubiyet serileri Atlanta karşısında sona erdi. Gerçi kötü şut atıp 11 sayı, 7 asistle oynadı ama Jrue, Jrue'dur.

-Geçtiğimiz hafta ligde çok sık karşılaşmadığımız bir istatistikle, veya diğer adıyla Kirilenko İstatistiğiyle karşılaştık. Nicolas Batum 5 kategoride 5 veya daha fazla rakama ulaştı: 11 sayı, 10 asist, 5 ribaunt, 5 top çalma, 5 blok. Bu olağanüstü performanstaki her istatistiğin an an oluşumunu şuradan izleyebilirsiniz. Bu performanstan sonra medyada Triple-Double ile 5x5 (çok klas isim değil mi?) yeniden kıyaslanmaya başladı. Şahsi fikrim 5x5'in çok daha zor olduğu yönünde. Çok daha değerli mi emin değilim. 5 kategoride 5 rakamına ulaşırsın ama bir 30-12-10'un yanında ne kadar parlak durur şüpheli. Ancak 5x5 yapmanın Triple-Double yapmaktan çok daha zor olduğu aşikar. Mesela 1995'ten bu yana Batum'u saymazsak 5x5 yapan sadece 4 isim var: Divac, Tinsley, Camby, Kirilenko. Tabii Kirilenko bunu 3 kez yapmış ama en fazla 5x5 yapma rekoru da ona ait değil. Hakeem Olajuwon tam 5 kez 5x5 yapmış oynadığı zamanlarda. Öte yanda bu sene Jordan Crawford Triple-Double'ı izledik, Jose Calderon iki kez yaptı, bi' de Larry Sanders var. Sadece bu sene. Aralık sonuna kadar. Henüz.

-Geride kalan perşembe, TNT gecesinde Oklahoma City Thunder'ın 12 maçlık galibiyet serisi Timberwolves önünde sona erdi. Timberwolves'ta Rubio geri döndü ama henüz %100 değil, ulaşması da biraz zaman alacak gibi. Dönüş maçı hariç oynadığı diğer iki maçta bırak geçen seneki oyunu, basketbol topunu ilk kez görmüş gibiydi. Back-to-back'lerin ikinci ayaklarında da oynamıyor, dediğim gibi zamana ihtiyacı var. Ama Wolves yeni Rubio'sunu bulmuş gibi, Alexey Shved. Çok, çok akıllı bir oyuncu. Kirilenko'yla takım arkadaşı olmasının da çabuk uyum sağlamasında etkisi büyük ama herhalde ondan bu kadar kısa sürede ilk beşe yerleşecek ve her geçen maç yerini sağlamlaştıracak bu performansı sağlamasını çoğumuz beklemiyorduk. Önce üçlük atamıyordu, özgüven kazandıkça şut sokmaya başladı, şut soktukça daha fazla özgüven kazandı ve şimdi maçlara 2 numarada başlamasına rağmen topu elinde daha fazla tutan, oyunu kuran, asist yapan adama döndü Shved. Thunder maçında da kısa kariyerinin en yüksek rakamına ulaştı 12 asistle. Gerçi ikinci yarı Barea üçlüklerle rol çaldı ama maçın kazanılmasında Love'dan sonraki en büyük paylardan biri Shved'e aitti. Bu seneki ROY yarışında da Lillard ve Anthony Davis'ten sonra büyük bir kesmin adını sayıklamakta şüphe duymadığı isim oldu Shved. 24 yaşında, Rus, draft edilmedi.

-Thunder'ın serisinin sona ermesiyle ligde en uzun galibiyet serisi olan takım da Clippers oldu. Onlar da en son Kings'i yenerek bu rakamı 12'ye çıkardılar. Böylece kendi franchise'larının en yüksek rakamına ulaşmış oldular. Bir de şöyle bir istatistik var, "There are now 2 teams that have been in NBA as long as Clippers (1970-71) that do NOT have a 12-gm win streak (Warriors & Wizards)" Bir de Charlotte'un 14 maçlık mağlubiyet serisi var. Thunder'a karşı şu hüsrandan sonra bellerini doğrultamadılar resmen. Ha bir de Lebron James'in beş maçtır faul yapmadığı bir seri var, evet tek bir faul dahi yapmadı. İyi mi kötü mü şey edemedim. Bir de Westbrook kariyeri boyunca henüz maç kaçırmadı, 338 maçın tamamında oynadı. Teğmen kızacak ama büyük saygı hak ediyor. Son olarak Nuggets geçen Portland deplasmanında 0/22 üçlük atıp kaybetti. İsabet kaydedemeden en fazla denenen üçlük sayısıymış 22. Yani rekor kırdılar. Bunu da araya sıkıştırayım dedim ve bu topic off!

-Newtown, Connecticut'ta bir ilkokulda inanması çok güç bir silahlı saldırı yaşandı 14 Aralık'ta. Saldırıyı yapan ismin 20 yaşındaki Adam Lanza olduğu belirtildi polis tarafından ancak bir kesinlik yok. Kesin olan şeyse 27 kişinin öldüğü: 20 öğrenci, 6 yetişkin ve saldıranın kendisi intihar. Bu tatsız haberin daha fazla ayrıntısına ulaşmak için buraya bakabilirsiniz. Ben Noah'dan bahsedeceğim. Bu olay ABD'de çok büyük yankı buldu. Spora da yansıdı ve o hafta oynanan NFL maçlarından önce saygı duruşu yapıldı. Noah da konu hakkında açıklamalar yaptı ve artık orta mesafe basketlerinden sonra yaptığı silahlı sevinç hareketinden vazgeçtiğini açıkladı. "You can’t joke around with things like that. Too many people are dying because of guns. We have a problem here with guns. So just trying to be a little bit compassionate about what’s going on." dedi Noah ve o gün bugündür bu sevinci yapmıyor gerçekten de. Bu sevinci ilk kez 2010-2011 yılında bir antrenmanda Bogans'ın üzerinden şut attığında yapmış ve alışkanlık olarak kalmış. Er ya da geç sonunda vazgeçti ve doğru olanı yaptı. Pratikte bu tarz agresif hareketler bizleri heyecanlandırıyor, lige renk katıyor ama silah konusu, hele de bu dönemde hassas oldukları bir konu ve Noah da doğru kararı vermiş gibi. Darısı Westbrook'un başına...

-Bu bölümde biraz videolara bakalım. Yine elimde birbirinden acayip beş video var. Kenneth Faried takımının Spurs'le oynadığı maçın son çeyreğindeki molasında kusuyor: 1. Faried astım hastası, aynı zamanda maça gripli çıktı ve 19 sayı, 11 ribauntla oynadı. Wade-Lebron touchdownlarına bir yenisi eklendi: 2. Gerald Henderson'ın inanılmaz smacına Lakers bench'inin tepkisi: 3. Tony Parker serbest atış esnasında topun kontrolünü kaybetse de bozuntuya vermiyor: 4. En güzelini en sona sakladım, Shane Battier ile ESPN.Com'dan Kevin Arnovitz jeopardy oynuyor: 5. Ya da bizim bildiğimiz adıyla riziko, güncel adıyla Büyük Risk. Aşk-ı Memnu'yu özlüyorum.

-"We took a tour of the arena twice." Tyrone Corbin. Utah Jazz, Brooklyn'de maça çıkacakken takımın şoförü havaalanından otele takımı götürürken şehirde kaybolmuşlar. Brooklyn yerlisi Jamaal Tinsley olaya el atmasa maça bile yetişemeyebilirlermiş. Ve o maçı kazandılar. Ya aslında Cousins haberi çıktı ben dime'ı yazarken ama artık çok sıktı. Keith Smart'la yine kavga etmişler ve Clippers maçında ikinci yarı soyunma odasında bıraktı oyuncusunu Smart hoca. Az önce de süresiz kadro dışı kaldığı ve takasını istediği haberi geldi. Zaten memlekette binbir sorunla uğraşıyoruz bir de DMC dırdırını çekemem başım şişti. İyi günler! :(