Alex gittikten sonra Felipe'ye olan sevgim depreşmişti ve fotoğraflarına bakıyordum Gıgıl'dan. Bir de az sayıdaki videolara. Şu aşağıdaki fotoğrafı gördüm. Bayağı da şaşırdım. Çok zaman geçmeden de, işte Alex'in gitme kararı kesinleşince mi, gittiği gün mü ne, üstteki fotoyu gördüm.
Şimdi abi, mesela bir Galatasaraylı olarak ele alayım, Volkan Demirel, genelde bizim için sevimsiz bir adamdır. En temizi bu olur. Dahası da gelir hani. Hak ediyordur-etmiyordur, o başka. Ama bu var. Fakat şöyle bir manzara içerisinde görünce, duraksıyorsun. Yani bir nevi "lan o bizim bildiğimiz Volkan, nasıl olur da küçük bir çocukla bu kadar samimi olabilir" gibi. Bu noktada, o bizim sahadaki tek bir hareketiyle kendisi hakkında kesin yargıda bulunduğumuz futbolcuların, "başka bir tarafı" olduğunu farkediyoruz. Tabii bu, bir yandan hakkında "abi o adam saha dışında melek ya" denen ama, sahada da evlat olsa sevilmeyecek oyuncular hakkında düşülen ikilemlere benzemekte. Ama bir taraftan da, bu adamların "insan" olduğunu hatırlamamıza yardımcı olacak ipuçları içeriyor. Çünkü çoğu zaman bunu unutacak kadar kendimizi kaptırıyoruz.
Volkan bildiğim kadarıyla evli, ama çocuğu henüz yok. Şu hallerine bakarsak, çocuğu olunca onu çok sevecek, sahip çıkacak, koruyup kollayacak bir baba olmaya aday. Çoğu kişi onu iyi hatırlamayacak belki ama, onun ötesi de var.
