Futbolcuların çoğunun batıl inançları vardır ama Ajax'ta bu durum iyice abartılıydı. Maçlardan önce futbolcuların masaj masasına hangi sırayla gideceği konusunda karışık bir merasim vardı. "Her oyuncunun kendi sıra numarası vardı" diye açıklıyor durumu Salo Müller. "Eğer 3 numaradaki kişi tuvalete gittiyse, hepimiz onu beklemek zorundaydık. Dört numaradaki kişi üç numaraya geçemezdi. Kaleci daima sonuncu sıradaydı. Sjaakie Swart üç numaraydı. Bennie Muller dörttü. Cruyff bir ya da iki olurdu; tam hatırlamıyorum. Masajlarını bitirdiğimde de her oyuncuya özel bir şey söylemem gerekirdi. Cruyff'a 'Yogi Twee' demem gerekirdi. Ona Yogi derdim, neden bilmiyorum. Jopie değil, Yogi. Bu söylediği şu anlama geliyordu: İki gol at. Henk Groot'a 'Henk, çok, ÇOK iyi maçlar' demeliydim. 'Henk, çok iyi maçlar' dersem yerinden kıpırdamazdı. 'Ah, pardon. Çok ÇOK iyi maçlar.' Kaleciye 'Klempie, klempie' derdim çünkü onun işi topu tutmaktı. 'Klempie, klempie.' Piet Keizer kıçına bir şaplak atıp şunu dememi beklerdi: 'Piet, haydi göreyim seni.' "
Harika Portakal, sayfa 65. Günümüzün her takım arkadaşıyla farklı selamlaşan ya da her neyse, o haltı yiyen oyuncularının ilk örneği falan sanırım bu.
