(Çok önemli ön-not:Bu postu yazan kişi, "yeni kayıt"a tıklamadan önce Barcelonalı tarafını dışarda bırakmıştır. Bu post yayımlanana kadar, sıradan bir futbolsever kisvesindedir. Son dönemde bazen ciddi, bazen gırgırına Barça-Real çekişmesi sınırları içerisinde yazılanlar oldu. Bu ufak yazı, o konunun dışındadır. Gayet tarafsız bir şekilde, saygın bir oyuncudan bahsetmektedir)
Iker Casillas Fernandez, muhtemelen tarihin en iyi kalecileri arasında sayılacak kariyeri sona erdiğinde. Kazanmadığı kupa yok. Hatta bunların takım bazında olanlarını 25'ine gelmeden sıraladı. Yakışır da. Bir süre sonra da (malum, geçtiğimiz 2 yılda) Avrupa Şampiyonası ve Dünya Kupası'nı kazandı. Hem de kaptan olarak.
Fakat aynı zamanda, şöyle bir düşünecek olursak, en çok isyan eden, en çok maç esnasında üzgün gördüğümüz kalecilerden biri de o. Ha nedir, daha zor duruma düşen kaleciler de vardır belki ama, Casillas daha bir belli ediyordur belki. Daha duygusaldır. Hislerini daha kolay dışavuran biridir. Birçok başarı da kazanmasına rağmen, bir şekilde sıkça onu suratı asık, arkadaşlarına kızarken, "yeter ulan artık" derken gördük. Bunun asıl nedenlerini burda uzun uzadıya sıralayamayız ama, kısaca bu manzaraların sebebi, Real Madrid takımının şu on küsür yıl içinde zaman zaman düştüğü kötü vaziyetlerdir. Bu bahsettiğim "anların" en çok akılda kalanları, son 5 yıldaki 3 Barcelona maçıdır muhtemelen. Barnebau'daki 0-3 ve 2-6 ile, birkaç gün önceki 5-0'lık maçlar.
Bu kadar iyi bir kalecinin, sadece yetenek ve performans değil, kariyer anlamında da bu denli parlak bir oyuncunun kısmen de olsa akıllarda bu görüntülerle yer edecek olması fazlasıyla üzücü. Gidip sorsanız, eminim o da farkındadır ve şikayetçidir bu durumdan fakat, sonuçta kulübün öz evladı olduğundan, bir yere kadar kırılabilir. Sadece kimi maçlarda onu zor duruma düşüren değil, aynı zamanda onu "Casillas" yapan, 18 yaşındayken güvenip kaleye geçiren de o kulüp.
