Büyük

İstanbullu olarak Adaları pek sevmem, ne bulduklarını da anlamam. Şehir dışından gelenler, aşıklar ve enerjik gençler "hadi adaya gidelime" pek meraklılardır. Ben de gittim tabi, her gittiğimde de Lefter orada mı diye bakardım. Benim anne tarafımın alayı Fenerbahçeli'dir. Baba tarafım da Galatasaraylı. Bir tarafta diğer takımdan hiç kimse yoktur. Erkekleri çok da fanatiktir. Dedem bana Lefter'i anlatırdı, kendi jenerasyonundan, aynı yaştalar (dı). Hep büyük sempati besledim o büyük Fenerbahçeli'ye, masal gibi hikayeler dinledim çünkü. Hep baktım adaya gittiğimde o kahramana. 3-4 kez de gördüm. Küçüktük tabi. O zamanlar masallar dinliyorduk ve benim gördüğüm ilk kahraman Lefter'di. Büyüyünce de değişmedi. Kurtlar Vadisi tipli futbolcuları, satılmış topçuları, kirlenen lig, futbol sonrası yerin dibine giren futbolcu eskilerini görünce Lefter çok daha kahraman oldu gözümde. Hep baktım o meşhur masaya. O adamı o köşede arkadaşları ile muhabbet halinde görmek sıcak bir his. Bu güzel adam yorgun düşmüş şu sıralar. İyileşir, gelecek yaz yine giderim Ada'ya bakarım uzaktan.

Yukarıdaki frikiki kullanan, bütün Galatasaray barajına kafayı çevirttiren, ancak o zaman Berlin Panteri'ne takılan adam, bu sefer atacak golünü.