Bloga ilk postumda ne yazacağım konusunda kafamda birkaç fikir vardı; ama bu videoyu izledikten sonra başka bir şey hakkında yazmamın kendim için ne kadar anlamsız olacağına karar verdim. Derrick Rose'un neden sevileceği, Chicago şehrine neler ifade ettiğini anlatmak oldukça uzun süreceğinden bu yazıda sadece sakatlığının bana neler hissettirdiğinden bahsedeceğim.
28 Nisan 2012 Cumartesi, 2012 NBA Playoff'larının ilk maçı. Chicago Bulls sahasında Philadelphia 76ers'la oynuyor. Maç 99-87 Bulls üstünlüğünde, son 80 saniye. Derrick Rose 5 farklı sakatlık nedeniyle 27 maç kaçırdığı sezondan sonra playofflara 23-9-9'la başlamış ve 80 saniye kala hala oyunda. O farka rağmen neden oyunda olduğuna dair düşünceler ve geçerli sebepler var elbet, zaten ben hala karar veremedim oyunda kalmasının yanlış olup olmadığına. Bulls playofflara güzel başlangıç yapmış, nihayet ilk 5'i bir arada oynamaya başlamış, Heat'i Doğu'da geçebilecek tek takım ve şampiyon olma hayallerinin belki de en kuvvetli olduğu sezon.
Puf.
Sadece 2 saniyede belki de hem gelmiş geçmiş en özel oyunculardan biri olabilecek bir adamın, hem de bütün bir şehrin umutları yok oluyor. Belki kariyeri bir daha eskisi gibi olamayacak, belki hiç eskisi kadar zevk veren bir oyuncu olamayacak. İlk 2 gece uyuyamadım doğru dürüst, kafamda hep alttaki videonun ilk 20 saniyesi döndü. Kübler-Ross Modeli gibi (özellikle baktım ismine) önce İnkar, sonra da sırasıyla Kızgınlık, Pazarlık, Depresyon ve Kabullenme. En az 6-9 ay arası yok, büyük ihtimal bir sonraki sezonu sakatlıktan dönüşle harcayacak tamamen. İş ve çalışma ahlakı, hırsı izin vermeyecek belki kariyerinin sona ermesine ama dünyada en çok sevdiğim sporcunun eskisi gibi olmama ihtimali en üzücü tarafı.
0 yorum:
Yorum Gönder