Bebişler #1

Ve bir Grand Prix finallerinin daha sonuna geldik. Takip etmeye fırsat bulamamış, ya da voleybolu az çok takip eden birine “Kim kazandı?” diye sorsak ya Amerika ya Brezilya ya Çin ya da İtalya der. Bu yıl da şaşırtıcı bir durum olmadı ve daha önce 8 kez birinci olarak finalleri en çok kazanan ülke ünvanını elinde bulunduran Brezilya çok rahat kazandı. İkinci Çin olurken, üçüncülük Sırbistan’ın oldu. Son 3 yılın şampiyonu olan Amerika Birleşik Devletleri ise final grubuna kalmasına rağmen son sırada yer aldı.

“World Grand Prix turnuvası nedir?” diyenlere kısa bir bilgi verelim.

World Grand Prix için, voleybolun en prestijli turnuvası diyebiliriz. Avrupa ve Dünya Şampiyonaları’ndan çok daha önemli bana kalırsa. Çünkü sadece belli bir seviyenin üstüne çıkmış takımlar katılıyor. Her ne kadar bu yıl bu durum biraz sekteye uğrasa da genel olarak öyle.

1993 – 2002 yılları arasında 8 ülkenin, 2003 – 2010 arasında 12 ülkenin, 2011 ve 2012’de 16 ülkenin mücadele ettiği bu turnuvaya bu yıl ilk kez 20 ülke katıldı. Daha çok takımın olması turnuvanın kalitesini düşürdü bana kalırsa. Elit takımların yanı sıra Cezayir, Çek Cumhuriyeti gibi nasıl geldiklerini anlamadığım ülkeler de vardı. Çünkü bu turnuvaya, takımlar yıl içinde aldıkları başarılara göre davet ediliyorlar.

World Grand Prix turnuvalarının güzel bir yanı turnuvanın 3-4 hafta boyunca değişik ülkelerde sürmesi. Gruplar, Hong Kong’dan Türkiye’ye; İtalya’dan Brezilya’ya; Çin’den Porto Riko’ya pek çok ülkede mücadele ediyor. Bu yıl -20 takım olması sebebi ile- 3 hafta elemeler, 1 hafta da final grubunun mücadeleleri sürdü. Turnuvada takımlar her hafta gruplarda aldıkları sonuçlara göre puanlandırılıyor ve ilk 5 takım direkt final grubuna kalıyor. Finallere ev sahibi olan ülke de direkt finallere kalıyor. Bu 5 takım, kendi aralarında 1 hafta daha süren mücadeleler sonucunda puanlandırılıyor ve en çok puanı toplayan takım turnuvayı da kazanmış oluyor.

Turnuvayı kazanan takım ne herhangi bir şampiyonaya doğrudan katılma hakkı ne de para ödülü kazanıyor. Kazanç açısından “dünyanın en boş turnuvası” olarak gözükse de tecrübe ve deneyim açısından bundan daha iyi bir turnuva yok. Takımlar sırf prestijlerini sürdürmek için turnuvaya katılıyorlar.

World Grand Prix tanıtımı için yapılmış en son video 2012’de yapılmış. Skandal. Ama olayın nasıl olduğuna dair bilgisi olması açısından izlemekte fayda var. 

World Grand Prix 2013

Bu yıl değişiklik oldu ve 20 takım katıldı dedik ama sonuçlar açısından öyle çok büyük süprizler olmadı. Finale kalan takımları kısa kısa değerlendirelim:

Brezilya: Voleybolun Mourinho’su olarak nitelendirilen ve 2003’ten beri Brezilya Milli Takımını çalıştıran Ze Roberto’nun son 3 yıldır Amerika’nın ardında kalması bu yıl onları daha da iddialı kılıyordu. Ben kendimi bilerek izlediğim zamandan bu yana Brezilya’nın iskelet kadrosunda çok az değişiklik oldu. Voleybolda en önemli şey takımdaki oyuncularının birbirini iyi tanımasıdır ki bu Brezilya’da en üst düzeyde. Olimpiyat Şampiyonu olarak gelen Brezilya, burada da fırtına gibi esti. Tek yenilgilerini grup aşamasında Bulgaristan’a karşı 3-1’lik skorla aldılar. Bir de bu takımda olan inanılmaz bir şey var değinmeden geçemeyeceğim. Hangi maçın hangi setinde olursa olsunlar, geriye düşseler bile asla mücadeleyi bırakmıyorlar -ki bu durum morale dayalı kadın voleybolunda çok az görülür – ve setin 20’li sayılarında muhakkak öne geçiyorlar. Yalnız, son 10 yılda 6 kez şampiyon olup, 3 kez de ikinci olmak her takımın başarabileceği bir şey değil. Brezilya’da voleybol, futboldan daha başarılı diyebiliriz J (Hem kadınlarda hem erkeklerde)

Çin: Final grubuna namağlup gelen tek takım olmasına rağmen finallerde Brezilya’ya boyun eğmekten kurtulamadılar. Takımın başına kadın koç Lang Ping’i getirip oyuncu profilini değiştirmişler. Kaptan Hui R.Q ve Wang’ın müthiş oyunu geçen yıllarda olduğu gibi bu yılda devam ediyordu ama pasörlerinin bu takıma tam uyum sağlayamaması onlar için en büyük problem olarak gözüküyordu. Bunun için daha çok bir arada maç yapmaları gerekiyor.

Sırbistan: Uzun zamandır sessiz sakin duran Sırbistan’ın birkaç güne başlayacak Avrupa Voleybol Şampiyonası öncesi Brakocevic’e muhtaç olmadan bu kadar iyi oynaması bizim için hiç iyi olmadı. Pek çok oyuncusunu Türkiye’den tanıdığımız Sırbistan’da turnuvanın yıldızı Ana Bjelica idi. Bu Sırbistan’ın en büyük problemi servis karşılamaydı, bunu da çözmüşler bu turnuvada görmüş olduk. Eskiden Galatasaray’da da oynayan Nikolic’in 1 yıllık hamilelik arasından sonra takıma dönmüş olması Sırbistan için önemliydi.

Japonya: Ev sahibi olduğu için doğrudan katılıyor olsalar da bileklerinin hakları ile finale kaldılar. Gruplarda bizle de karşılan Japonya, efsane pasörü Takeshita’nın yokluğunu çok aradı. Yakından tanıdığımız Saori Kimura’nın önderliğinde ellerinden geleni yaptılar. Asya voleybolunun hızlı voleybolunu çok iyi oynasalar da mücadeleleri ile karşı takıma “illallah” dedirtseler de büyük takımlarla başa çıkabilmeleri zor gözüküyor.

İtalya: Yepyeni takımla karşımıza çıkan İtalya, bildiğimiz Lo Bianco’lu, Gioli’li, Piccinini’li voleybolundan çok uzaklaşmış. Takımda tanıdık isim neredeyse yok, çok genç takımla gelmelerine rağmen bizim gibi tecrübeli takımları yendiler. Tabii bunlar hep yıldız milli takımdan bu yana bir arada oynamaktan kaynaklanıyor. Takımın genç olması, en ufak bir geriye düşüşte çok çabuk morallerinin bozulup oyundan düşmelerine sebep oluyor. 2.02’lik Diouf en büyük kozları.

Amerika: Son 3 yılda fırtına gibi esen Amerika bu yıl yedek ağırlıklı kadroyla gelmeyi tercih etmiş. Geçen yılın MVP’si de olan Destinee Hooker’ın (ki kendisi benim izlediğim süre içinde voleybol tarihinin en iyi kadın oyuncusudur) hamile olması sebebiyle olmaması bu yıl Brezilya’nın işini daha da kolaylaştırdı. Final grubunda sadece 1 puan almaları büyük başarısızlık olarak gözükse de tam takım olsalar da böyle olmayacaktı. Her türlü Brezilya şampiyon olurdu ama bu ikili arasında çok daha çekişmeli maçlar izlerdik.

Bu yıl için kısa kısa şunları diyebiliriz;

• Final Grubuna kalan takımlar: Brezilya, Amerika, İtalya, Çin, Sırbistan ve ev sahibi Japonya idi. (Japonya ev sahibi olmasaydı da kalırdı.)
• Sıralama: Brezilya – Çin – Sırbistan – Japonya – İtalya - Amerika.
• Turnuvanın sürpriz takımı: Şampiyon Brezilya’ya tek mağlubiyetini aldıran Bulgaristan takımıydı.
• Turnuvanın hayal kırıklığı: Türkiye’nin final gruplarına kalamamasıydı.
• Turnuvanın özleneni: Japon pasör Takeshita. (Takeshita’yı bilenler bilir, tanısanız siz de severdiniz.)  Bir de Amerika’nın 2012 kadrosu.
• Turnuvanın takımı: Brezilya. 13 maçta 1 yenilgi aldılar.
• Turnuvanın koçu: Fenerbahçe Universal’ın da koçu olan Brezilya koçu Ze Roberto. Gerçi Çin milli takımının kadın koçu (kadın voleybolunda çok çok az görülen bir durum) Lang Ping de iyi işler yaptı ama Ze Roberto varken kimsenin şansı yok.
• Turnuvanın Oyuncusu: Thaisa Menezes. Orta oyuncular genelde turnuvaların en iyi oyuncuları seçilmez ama Thaisa teknik, tecrübe ve taktik olarak turnuvanın en iyisiydi bence.

Turnuvanın En'leri

Çok geçmeden turnuvanın en'leri de belli oldu, hemen ekleyelim.

Edit'lemden sadece MVP’yi yazmıştım Thaisa Menezes olur diye, FIVB beni yanıltmadı. Turnuvanın en iyi takımında, Çin’den 1, Sırbistan’dan 3, Brezilya’dan 2 ve Amerika’dan 1 oyuncu var. Bana kalırsa tek sürpriz Sırbistan’dan seçilen smaçörün Bjelica yerine Mihajlovic’in seçilmesi. Japon pasör Takeshita’nın ve İtalyan Lo Bianco’nun olmaması Amerikalı pasör Alisha Glass’ın işini kolaylaştırmış. Onun dışında tahmin edilebilecek kadro.

Kısaca En’ler şu şekilde:

En iyi 1. smaçör: Zhu Ting

En iyi 2. smaçör: Brankica Mihajlovic

En iyi 1. orta oyuncu: Thaisa Menezes

En iyi 2. orta oyuncu: Milena Rasic

En iyi libero: Fabiana Oliveira

En iyi pasör: Alisha Glass

En iyi pasör çaprazı: Jovana Brakocevic

Turnuvanın MVP'si: Thaisa Menezes

World Grand Prix ve Filenin Sultanları

Böyle turnuvalarda hep “biz ne yaptık?” diye merak ederiz. Ona da kısaca bi’ değinelim. Bu organizasyon ilk olarak 1993 yılında düzenlendi, biz ise ilk kez geçen yıl katıldık ve turnuvayı Amerika ve Brezilya’nın ardından üçüncü sırada bitirdik. Avrupa'dan katılan tek takım olarak katıldığımız turnuvada "Avrupa’nın en iyi takımı” iddiasını da boşa çıkarmamış olduk. Neslihan Demir en iyi Servis Atan, Gülden Kayalar Kuzubaşıoğlu en iyi servis karşılayan oyunucu ödüllerini almışlardı. 

Bu yıl ikinci kez davet edildiğimiz World Grand Prix’te resmen hayal kırıklığıydık. Mükemmel fikstürümüz olmasına rağmen final grubuna kalamamamız büyük başarısızlık bana kalırsa. Brezilya, Amerika veya Sırbistan ile gruplarda karşılaşmamak böyle turnuvalarda mükemmel fikstür olarak değerlendirilir.

İlk hafta Ankara’da ev sahibi olduğumuz grupta Cezayir, Tayland ve Japonya ile karşılaştık. Cezayir’i de Tayland’ı da 3-0 yenmemize rağmen, Japonya’ya 3-1 yenildik. İkinci hafta Hong Kong’daydık ve rakiplerimiz Arjantin, Çin Halk Cumhuriyeti ve Çek Cumhuriyeti idi. Arjantin’i 3-1, Çek Cumhuriyeti’ni 3-0 yenerken Çin’e 3-2 mağlup olduk. Elemelerinin son haftasına girerken sürpriz galibiyetler alan Bulgaristan ve voleybol ekolü İtalya ile final gruplarına kalan son takım olma mücadelesi veriyorduk. Üçüncü haftada mücadelelerini de İtalya, Dominik Cumhuriyeti ve Cezayir ile Tayland’da oynadık. Dominik Cumhuriyeti’ni 3-2, Cezayir’i 3-0 ile geçtik ve final maçımızı İtalya ile oynadık. Gruplara kalabilmek için sadece 1 set verme lüksümüz varken biz maçı çok iyi başlayıp ilk seti almamıza rağmen 3-2 kaybettik ve final gruplarına kalamadık.

Set sayısının voleybol puanlamasındaki önemini bilmeyenler için sırası gelmişken söyleyeyim. Takımlar eğer maçları 3-0 ve 3-1’lık setlerle kazanırsa 3 puan kazanıyor. Eğer maç 3-2 bitmiş ise maçı kazanan takım 2 puan, kaybeden takım da 1 puan alıyor. Bu yılki World Grand Prix’te finallere son sıradan giren Japonya ile beraber Rusya, Türkiye ve Bulgaristan 19 puan aldı. En çok maç kazanan takımlar arasında (Gruplarda Japonya ve Rusya 7 maç, Türkiye ve Bulgaristan 6 maç kazanmıştı) da en çok set kazanan takıma bakılıyor ki bu şampiyonada bu takım Japonya idi.