Çok korkuyorum bu çocuğa her faul yapıldığında. Çok korkuyoruz. Her driplinginde bir faul. Çoğu da sert oluyor. Sakatlanacak, gidecek, 5 ay oynamayacak, sonra ameliyat olacak vs vs diye.
Bugün 30 dakika oynamadı belki, 5 faul yapıldı en azından. Bir tanesi de kasıtlı, Hüseyin Cimşir denen futbolcumsudan. Her maçta yukarıdaki fotoğraf gibi en az 5-6 görünü oluyor. Sürekli uçuyor Aydın.
Girer girmez bir gol attı bugün, yine o fırtına gibi deparlarından biri sayesinde. Ama belli belirsiz bir ofsayt düdüğü yüzünden güme gitti gol. Olsun varsın. Daha çok atacak nasılsa.
Farkına varmışsınızdır, 40 yıldır futbol izleyen dayılar gibi "bu çocuğa" gibi bir ifade kullandım. O kadar seviyorum ki Aydın Yılmaz'ı. Ondan büyük birinin şefkatiyle bahsedesim geliyor kendisinden. O kadar benimsemişiz yani. Yaşı benden bir küçük ama, hani futbolculara hep bir "hadi koçum" tarzında bakarız ve öyle bakmaya zorlanırız ya çevre tarafından, aynen o mesele.
Böyle devam ederse çok büyük olacak Aydın Yılmaz. Belki 2 sezon bile kalmaz Galatasaray'da. Birileri elbet görecektir onu. Sonuçta Uefa Kupası'nda oynayacağız, turu geçme durumuna göre, daha da izlenme fırsatı var, kendini gösterebilecek. Neden böyle diyorum, çünkü böyle bir yetenek, bu ivmeyle giderse, kalamaz burada. Elbet kaparlar. Ama o her zaman, nereye giderse gitsin "bizim çocuk" olmaya devam edecek. İlk defa sarı-kırmızılı formayı giydiği maçta, oyuna girdikten 5 dakika sonra golünü atıp, maçı kazandırıp sevinçle kenara koşturan afacan çocuk olarak kalacak hep aklımızda.
0 yorum:
Yorum Gönder