Pat

Geçenlerde, 10 gün oldu herhalde, şu gemi saldırısı olduktan sonra ufak bi'şeyler yazmıştım hani. Bayağı da yorum filan geldi. Ardından birkaç gün geçti, sevdiğimiz blogger dayılarından olan Chao bi'şeyler yazdı, sonra ben cevapladım filan. Merak eden gider okur, mesele o değil. Benim rahatsız olduğum bir bölüm vardı orda. Şöyle:"bu blogu samimiyetinden, "harbiliğinden" dolayı seviyorum ama şu posttaki o bahsettiğim bölümde zerre samimiyet yok maalesef. ha ne kadar sikinizde olur bilemem ama "filistin'e gideceğine doğudaki insana yardım et" demek yerine "amına kodumun yobazları" deseydiniz çok daha güzel olurdu bence. en azından samimiyetinize emin olurdum."

Ben bu mınakoduum blogundaki postların çoğunu 1 saniyelik bir karar sürecinden sonra yazıyorum. Postların kısa olması mesele değil, 2 cümle için 1 saat düşünen de var. Demek istediğim çok spontan gelişiyor burda işler. Neyse o, pat diye yazıyoruz. Ve en büyük çekincem(iz?) de samimi bulunmamamız. Demek ki olabiliyormuş. O tartışmamsı muhabbette bu yukardakileri söyledi Chao. Ve ben üzüldüm açıkçası. Yani bizi okuyan adamlardan 5'i böyle dese ben kapatır giderim zaten mesela. Tutup da millete "vallaha samimiyiz lan" diyecek halimiz de yok. Ama yani bilmiyorum, kötü.

Ben samimi olmayıp kime yaranacağım, neye yönelik, neye hizmet eder şekilde yazacağım, merak ediyorum. Sanırım işin içine ideolojiksel işler giriyor.
Böyle açıklama gibi şeyleri de sevmem ama, yazmak istedim.