Hücum futbolu, tek top oyun, nefesi kesilene kadar mücadele eden futbolcular ve kenarda bir cengaver...
Bir de olmasaydı o bireysel hatalar. Öldüm, öldüm dirildim. İlk defa Emre Tilev'e hayran kaldım, Sabri attı, ağladım.
Meira sandalyeye çıkarıp ipi astı boynumuza. Oradan sonra o sandalyeden canlı inmek için her şeyi yaptı Galatasaray. Arda, Lincoln, Kewell... Kewell... Kewell... Hayatında bu kadar güzel ve önemli bir golü görenler beri gelsin.
Bülent Hoca akıllı takımı sürdü sahaya. Topal'ın sakatlanmasından sonra Barış iki kişilik oynadı çıkana kadar. Çıkmasa da üç dakikaya on kişi kalırdık zaten. Sabri'ye sallıyorlardı 85. dakikada. "Ne biçim orta yapıyorsun, siktir git artık.." Aynı adamın dört dakika sonra mesajı: "Gooooooooooooooooooooooooooooool... Sabri..." Bu insanın Hilmi'nin babası olması ihtimali bayağı yüksek.
Gözlerinden öpüyorum Sabri, kalbindeki Galatasaray aşkı her zaman daim olsun.
Devamı eve gidince...
3 yorum:
Galatasaray Türkiye'midir, değil midir bu bambaşka bir sosyolojik araştırma konusudur ama maçı izlemiş birisi olarak söyleyebilirim ki; Galatasaray'ın Avrupa mayası yıllar geçmesine rağmen hala bozulmamış. Tabi, eskisi gibi pandispanya yapacak seviyede henüz değil ama poğaça falan hala yapılabiliyor.
Sabri'de kendisine küfür eden taraftara iyi geçirdi. Muhtemelen günahımı bile ondan 7 kat daha fazla seviyorum ama attığı gole ben bile sevindim.
Helal abi. Bize gereken de bu değil mi? Bugün attığım başlık şu federasyon davasıyla alakalı değil zaten, senin şu son satırla alakalı. Fenerlisi, Beşiktaşlısı, Trabzonlusu sevinmeli bu gole. O yüzden "Galatasaray Türkiye'dir."
itiraf ediyorum, o gerçek babamdı...
Yorum Gönder